หนูครับ ไว้ใจผมมั้ย

    ทันทีที่คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาก็ถูกรวบตัวเข้าไปในอ้อมอกของผู้ใหญ่ตรงหน้า เสียงคนในอ้อมกอดสะอื้นมาไม่ขาดสาย ทำให้คนที่ีทำหน้าที่เป็นอ้อมกอดใจหวิว วินาทีนั้นเด็กดีของเขาจะกลัวแค่ไหนกัน เขาไม่รู้เลย เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ความกลัวนั้นหมดไป มันแย่มากที่ต้องปล่อยให้คนที่เฝ้าทะนุถนอมไปพบเจอกับสิ่งที่มันเลวร้ายเกินกว่าที่เด็กคนหนึ่งจะรับไหว  เขาหวังว่าอ้อมกอดของเขาจะเยียวยาความรู้สึกของน้องได้ ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆลูบหัวเล็กหวังให้น้องหยุดสะอื้นไปได้บ้าง น้องร้องไห้เหมือนไม่ได้หายใจ ลมหายใจขาดเป็นช่วงๆเพราะสะอื้นฮัก  ใจของเขาก็เหมือนจะขาดตามไปด้วย

“ หยุดร้องเถอะนะคนดี ใจคุณเมศเหมือนจะขาดตามหนูไปเลย ”

“ คุณเมศครับ ผมเป็นห่วงอัน อันเขาจะรู้สึกแย่มั้ย ”

     คนตัวเล็กถามทั้งน้ำตา เขารู้สึกผิดอยู่เต็มหัวใจ ที่ต้องให้เพื่อนสนิทไปเจอเรื่องราวที่มันเป็นเหมือนนรกสำหรับเขา เขาเป็นเพื่อนที่แย่ เขารู้ดี เพราะขนาดเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่มีอยู่ในตอนนั้น เขายังรักษาไว้ไม่ได้เลย แล้วยังมาทำให้คนปัจจุบันต้องเจอกับฝันร้ายเดิมๆอีกครั้ง ไม่แปลกเลยถ้าคนอย่างเขาจะไม่เหลือใคร 

“ คุณเมศ อย่าเลยครับ ผมมันน่ารังเกียจ ”

    แจมหันหน้าหนีทันทีที่คนตัวโตยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม แก้มของเขาถูกใครก็ไม่รู้จับไปแล้ว เขายังสะอิดสะเอียนเลย แล้วคุณเมศล่ะ 

“ แจมครับ ผมไม่มีทางรังเกียจแจม ”

“ ไม่ครับคุณเมศ ผมยังทนรับไม่ได้เลย ”

        เขารู้ว่าแจมไม่ได้แค่รังเกียจในสัมผัสที่ได้รับมาก่อน แต่แจมยังกลัวที่จะโดนสัมผัสอีกต่างหาก เพราะเพียงแค่มือใหญ่ยกผ่านส่วนไหนของร่างกาย คนตัวเล็กก็จะสะดุ้งแล้วถอยหนีเสมอ เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่ามันเป็นแบบนั้น แต่เขาน่ะรู้ดี 

“ ให้คุณเมศลบรอยนั้นออกไปได้มั้ยครับ ”

“ ..... ”

“ คุณเมศสัญญา ว่าแจมจะมีแต่สัมผัสของคุณเมศ นับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป ” 

“ แต่ ” 

“ นะครับ ” 

      คนน้องพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้ผู้ใหญ่ตรงหน้าทำในสิ่งที่เรียกว่าการลบสัมผัสนั้นออกไป สัมผัสที่เขาขยะแขยงมัน และถ้าเป็นไปได้ เขาก็อยากจะจดจำแต่สิ่งที่คุณเมศจะมอบให้ 

         เมื่อได้รับคำตอบที่เป็นที่น่าพอใจ คนตัวใหญ่ก็สวมกอดน้องให้อยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ก้มหน้าลงไปให้ริมฝีปากอยู่ในระดับเดียวกัน มอบจุมพิตเบาๆให้ร่างเล็ก แล้วค่อยๆทวีความรู้สึกในห้วงอารมณ์  ขบเม้มริมฝีปากบนสลับล่างให้คนน้องได้เรียนรู้  มือหนาเค้นสะโพกกลมเบาๆให้รู้สึกวาบหวาม  อีกฝ่ายเปิดช่องทางให้คนตัวโตเข้าไปสำรวจโดยไม่รู้ตัว ความนุ่มหยุนที่ส่งผ่านเข้าไปในโพรงปาก ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกแปลกใหม่ และไม่ลืมที่จะค่อยๆจดจำ และเป็นฝ่ายมอบให้กลับไปบ้าง 

      ใบหน้าคมคายละออกมาจากริมฝีปากที่ผ่านการดูดดึงจนมันบวมช้ำ ลากความร้อนผ่าวจากกลีบปากบางไปที่แก้มใสทั้งสองข้าง จันทรัชสะดุ้งน้อยๆที่โดนสัมผัสแก้ม แต่ก็ไม่ได้ผลักไสคนตรงหน้าออกไป  

“ ที่นี้แก้มทั้งสองข้างนี้ เป็นของคุณเมศแล้วนะครับ ” 

         ลำคอขาวที่มีรอยแดงขบเม้มจากคนแปลกหน้า โผล่พ้นขึ้นมาให้ผู้ใหญ่ตัวโตรู้สึกไม่ชอบใจ เขาฝังใบหน้าลงไปและขบเม้มทับรอยเก่าจนมันเป็นสีแดงเข้มน่ากลัว คนน้องเชิดใบหน้าขึ้นน้อยๆเมื่อได้รับสัมผัสนั้น ไม่ได้รู้สึกรังเกียจเหมือนอย่างที่เคยเป็น แต่กลับกัน มันทำให้รู้สึกดีกว่าอะไรทั้งหมด 

“ ไม่มีแล้วครับ ไม่มีอะไรที่มันน่ารังเกียจอีกแล้ว ”

      สิ้นคำพูดที่ปลอบประโลม ริมฝีปากบางเฉียบของคนตัวหนาก็ทาบทับลงมาบนกลีบปากที่มันบวมช้ำอีกรอบ ดูดดึงอย่างไม่รู้เบื่อ สองลิ้นเกี่ยวกระหวัดกัน น้ำสีใสไหลลงมุมปากช้าๆ คนตัวสูงก็ก้มเก็บหยาดน้ำใสราวกับเสียดายมันเหลือทน สองขาเล็กสั่นจนยืนแทบไม่อยู่ เจ้าของสองแขนแกร่งตัดสินใจรวบร่างเล็กขึ้นมาให้อยู่บนแขนทั้งสองข้าง เดินตรงเข้าไปในห้องนอนที่ถูกเปิดประตูทิ้งไว้ ค่อยๆวางคนน้องลงกับเตียง 

“ ถ้าแจมบอก คุณเมศจะหยุด ” 

“ ผมไว้ใจคุณเมศ ” 

        เหมือนคำอนุญาตที่ได้รับอีกครั้ง ผู้ใหญ่ตัวโตทาบริมฝีปากลงไป  มือหนาฟอนเฟ้นเนื้อนุ่มของคนใต้ร่างไม่ขาด ลากริมฝีปากผ่านลำคอสวย จันทรัชเขิดหน้าขึ้นน้อยๆให้คนข้างบนได้สำรวจอย่างละเอียด สองมือละจากผิวเนียนมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่คนน้องสวมอยู่  ตามมาด้วยกางเกงยีนส์ขายาวสีอ่อน รั้งแพนตี้ตัวเล็กที่ปิดของสงวนของคนใต้ร่างลงไปในคราวเดียวกัน  ขาเรียวหุบลงทันทีที่ไม่มีสิ่งใดปกปิดร่างกาย เรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากคนตรงหน้าไม่ได้ยาก

" ไม่ต้องอายครับ มีแค่คุณเมศคนเดียวที่จะได้เห็น "


    คนตัวโตอาจจะไม่รู้หรือจงใจแกล้งเขาก็เป็นได้ ยิ่งคำพูดและสายตาที่มองมามันทำให้เขาเขินมากกว่าอะไรทั้งหมดเสียอีก 



" คุณเมศจะทำให้แจมมีความสุข คุณเมศสัญญา "  



      จบคำพูดสัญญาที่หลอกให้เด็กน้อยเชื่อใจในคราแรก ริมฝีปากก็ทาบทับลงไปอีกครั้งและอีกครั้ง ส่งลิ้นเข้าไปกระหวัดให้เกิดความรู้สึกหวิว สองแขนเล็กยกขึ้นคล้องคอคนบนร่างความวาบหวิวทำให้คนน้องลืมความอายทั้งหมด ยกตัวขึ้นเบียดกับผู้ใหญ่ข้างบนอย่างลืมตัว ใบหน้าคมซุกลงเข้าที่อกบางครอบริมฝีปากกับตุ่มไตที่เริ่มชูชันเพราะแรงอารมณ์ บดคลึงอีกข้างไม่ให้มันน้อยหน้า แผ่นอกบางยกขึ้นสู้กับสัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อน สองแขนกอดคอคนตัวโตไว้แน่น  ลิ้นสากไล่เลียไปทั่วทั้งอกบาง ค่อยๆลากผ่านทั้งลิ้นและฝ่ามือไปพร้อมกัน  ทุกที่ที่ถูกฝ่ามือใหญ่และลิ้นร้อนลากผ่านทำให้ห้วงอารมณ์ของจันทรัชพุ่งสูงขึ้น อารมณ์ที่เขาคิดว่ามันน่าอายหากพูดออกไป แต่มีหรือที่คนมากประสบการณ์อย่างปรเมศวรจะไม่รู็ว่าเด็กดีของเขาต้องการอะไร   


     คุณเมศของเด็กดีอย่างแจมส่งนิ้วแรกผ่านช่องทางที่คับแคบ น้ำตาที่บ่งบอกถึงความเจ็บปวดไหลออกมาผ่านดวงตาที่ผ่านมาร้องไห้มาแล้วนับไม่ถ้วนของวัน แค่นิ้วแรกเด็กน้อยของเขายังเจ็บ แล้วถ้าเป็นของของเขา แจมจะทนไหวหรือเปล่า


" เจ็บมากหรือเปล่า ขอโทษนะคะ แต่คุณเมศหยุดไม่ได้แล้ว "


" มะ ไม่เป็นไรครับ " 



     คำว่า  ไม่เป็นไร  ของเด็กกน้อยใต้ร่างยิ่งทำให้ผู้ใหญ่เอาแต่ใจคนนี้ได้ใจ ส่งนิ้วที่สองและสามเข้าไปอย่างช้าๆ ขยับนิ้วเข้าออกเพื่อขยายช่องทางให้มันเตรียมพร้อมรับกับสิ่งที่ใหญ่กว่าได้ ถ้าเป็นของเขาแจมจะเจ็บยิ่งกว่านี้เป็นร้อยๆเท่า  ควานหาจุดกระสันของคนตัวเล็กจนเจอ สองมือของคนใต้ร่างจิกเข้าที่หัวไหล่หนาอย่างหาที่พึ่ง ดวงตาที่มีความวาวใสจากน้ำตาที่มันเอ่อคลอ สบเข้ากับดวงตาเรียวของผู้ใหญ่ด้านบนอย่างไม่ได้ตั้งใจ



    เส้นความอดทนของปรเมศวรขาดผึ่งตั้งแต่วินาทีที่ได้สบตากลม  สองมือใหญ่เร่งปลดเสื้อผ้าที่มันดูน่ารำคาญเสียเหลือเกินในเวลานี้ออกให้พ้นจากร่างกายกำยำ เผยให้เห็นหน้าท้องเป็นลอนที่เรียงตัวอย่างสวยงามบนเรือนร่าง แผ่นอกหนาที่เทียบไม่ได้เลยกับแผ่นอกบางๆของจันทรัช หัวไหล่ที่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ร่างกายที่ได้รับการดูแลมาอย่างดีตลอดอายุ 33 ปี ปรากฎแก่สายตาของเด็กน้อย  แก้มกลมทั้งสองข้างร้อนจนเหมือนจะระเบิด ตัวหนาทาบทับลงมาทันทีที่ไม่มีอาภรณ์ติดกาย พรมจูบคลายความกังวลให้กับคนตัวเล็กของเขา 


" แจมจะโอเค เชื่อคุณเมศนะครับ " 


           คำโกหกที่ทำให้กระต่ายน้อยหลงเชื่ออย่างสนิทใจ  ความใหญ่โตของความเป็นชายที่ผู้ชายคนหนึ่งในวัย 33 ปีพึงมีชำแรกผ่านช่องผ่านที่ผ่านการเบิกทางมาบ้างแล้วในตอนแรก ร่างกายเล็กเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มันเจ็บจนเหมือนร่างนี้จะแตกสลายออกไปเสียเดี๋ยวนี้ เพียงแค่ส่วนหัวเข้าไปคนตัวเล็กก็ร้องไห้ออกมาด้วยความทรมาน คุณเมศของเด็กน้อยตัดสินใจชักแกนกายออกมาจนหมดแล้วสวนเข้าไปใหม่จนหมดลำ มันทำให้คนน้องเจ็บเหมือนร่างนี้จะฉีกไปยิ่งกว่าเดิม แกนกายใหญ่แช่ค้างไว้สักพักให้เด็กน้อยได้ปรับตัว มันเจ็บเกินกว่าจะทนเขารู้ดีเพราะน้องบีบรัดเขาจนเหมือนจะแตกออกมา  แต่ถ้าจะให้เขาทนไม่แตะต้องร่างกายนี้ เขาก็ทำไม่ได้เหมือนกัน  เมื่อช่องทางของน้องปรับสภาพได้แล้ว คนตัวโตก็ขยับกายเสือกไสเข้าออกให้แก่นกายและช่องทางได้เสียดสี ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ีเด็กน้อยอายุ17ปี ไม่เคยได้รับ ทำให้แก่นกายเล็กน่ารักปลดปล่อยออกมาทั้งที่ทั้งสองมือใหญ่ยังไม่ได้แตะต้องมันแม้แต่นิดเดียว 


    เสียงครางในลำคอหนาบอกได้ถึงความพอใจในร่างกายที่แสนบริสุทธิ์นี้ ไสกายเข้าไปในตัวน้องไม่หยุดหย่อน จนหัวเล็กสั่นคลอนผมเพ้ากระจายเต็มหมอนนุ่มสองมือหนาล็อคเอวบางไว้ไม่ให้ขยับหนี กระแทกกระทั้นไม่หยุดหย่อน สองมือน้อยจิกเข้าแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนืื้อของคนด้านบบน  หวังว่าจะช่วยลดอารมณ์ที่กระสันที่มันตีขึ้นมาได้ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปมอบจุมพิตให้เป็นรางวัล  เมื่อใกล้จะถึงฝั่ง ผู้ใหญ่ตัวโตก็กระแทกเข้ามาโดยไม่ให้คนน้องได้พัก ราวกับจะฝังย้ำสองร่างกายนี้เข้าไปด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว  ทดแทนความรู้สึกที่ทำให้จันทรัชรู้สึกรังเกียจจนแทบบ้า  และตอนนี้เขามั่นใจ ว่าเด็กดีของเขาจะมีแต่สัมผัสของเขาทั้งร่างกายและหัวใจ   ยิ่งใกล้จะปลดปล่อยมากเท่าไร คุณเมศก็ไสกายหนาเข้าไปถี่กระชั้นมากขึ้นเท่านั้น   เสียงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดแต่สุขสมของผู้ด้อยประสบการณ์อย่างแจมอบอวลไปทั่วห้องนอน ทันทีที่ผู้ใหญ่ตัวโตปลดปล่อยของเหลวเข้าไปในช่องทาง  ความเหนื่อยล้าก็เข้ามาแทนที่  เด็กดีหลับใหลทันที่ที่เสร็จภารกิจอันยาวนาน 





" เด็กดีของคุณเมศ "



คุณเมศยกตัวขึ้นไปจูบเบาๆที่หน้าผากของจันทรัชที่หลับด้วยความเหนื่อยล้าจนไม่รู้สึกตัว จูบที่เป็นรางวัลของเด็กดี  เด็กดีของคุณเมศ 












กลับไปอ่านต่อที่จอยอีกนิดนึงนะค้าบ