คุณครับ ผมเป็นเด็กดีมั้ยนะ

“ คุณเมศว่า คุณเมศต้องทำโทษเด็กดื้อแบบหนูหน่อยแล้วครับ” 

            ไม่รอให้คนตัวเล็กปากเสียงใดๆ ริมฝีปากหยักประกบลงทันทีที่เพื่อปิดกั้นคำพูดที่จะเปล่งออกมาเป็นการเถียง ขบเม้มกลีบปากบนสลับล่างบดคลึงให้คนน้องผ่อนคลาย จับสองมือน้อยที่จิกไปกับเบาะของโซฟาขึ้นมาคล้องคอหนา  ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้เรือนร่างนุ่มนิ่มอย่างเพลินมือ 

            ถอนริมฝีปากออกจากความนุ่มชื้นแฉะที่เสียดาย  เพียงแค่ต้องการเปลี่ยนมาเล่นกับซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำอยู่ ขบเม้มจนเกิดรอยแดงจางๆไปทั่วลำคอจนรู้สึกแสบ เสียงครางหวิวที่เปล่งออกมาบ่งบอกได้ถึงความปลุกปั่นในห้วงอารมณ์ที่ได้รับจากผู้ใหญ่เจนสนาม กระดุมชุดนอนถูกปลดออกเพียงสองเม็ดเผยให้เห็นหัวไหล่มนสีน้ำนมที่เขาหลงใหลมันเสมอ  จมูกโด่งไล้ไปทั่วลำคอและหัวไหล่สูดดมความหอมหวานจากร่างกายที่เขาไม่เคยเบื่อ ทุกพื้นผิวที่จมูกและริมฝีปากลากผ่าน เขาก็มักจะฝากรอยแดงไว้เสมอ 

         ปรเมศวรเงยหน้าสบตากับคนข้างตัวสบดวงตากลมที่ฉ่ำเยิ้มเพราะผลพวงของแอลกอฮอล์ ทำให้สติที่มีเหลืออยู่น้อยนิดของเขาขาดผึ่ง ดึงคนตัวเล็กด้วยแรงทั้งหมดที่มีมานั่งคร่อมตัก จัดแจงท่าทางให้เสร็จสรรพ ก้มลงทาบทับริมฝีปากหยักกับริมฝีปากอิ่มที่ยังชื้นแฉะอยู่อีกครั้ง ส่งความนุ่มหยุนไล่เลียไปที่ร่องฟัน มือหนาฟอนเฟ้นสะโพกอิ่มให้คนน้องเปิดช่องทางให้เข้าไปสำรวจ เด็กน้อยหลงกลหมาป่าล่าเนื้อย่างเขาเสมอ คนตัวเล็กเปิดปากออกให้เขาส่งความนุ่มหยุนไปสำรวจโพรงปากภายใน   เพราะความมึนของฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ได้ลิ้มลอง ทำให้จันทรัชส่งความชื้นแฉะในโพรงปากเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกัน จนเกิดความรู้สึกชาไปทั่วทั้งกลีบปาก แลกเปลี่ยนลมหายใจกันอย่างไม่สิ้นสุด  เหมือนรู้สึกว่าจะขาดออกซิเจน ฝ่ามือน้อยๆของคนบนตักตีเข้าที่แผ่นอกแกร่ง คนตัวโตยอมถอนริมฝีปากออกมาด้วยความเสียดาย หันมาเก็บน้ำหวานที่ไหลออกมาจากปากเล็กอย่างหวงแหน ไล่เลียลงมาที่ซอกคอ ขบเม้มรอยเดิมที่เคยทำไว้ก่อนหน้าจนเกิดสีแดงเข้มขึ้น สองมือบีบเค้นสะโพกอย่างระบายอารมณ์

“ หนู ยกตัวขึ้นหน่อยสิครับ ”  เด็กน้อยที่กำลังหลงทางทำตามอย่างว่าง่าย จันทรัชยกตัวขึ้นช้าๆจากตักแกร่ง สองมือใหญ่เร่งรัดถอดดึงรั้งกางเกงนอนตัวบางและชั้นในสีขาวที่คนน้องสวมใส่อย่างเร่งรีบให้ไปคาไว้ที่ข้อเท้า แล้วดึงน้องลงมานั่งทับตักอีกครั้งหนึ่ง  ส่งสองนิ้วเข้าไปที่โพรงปากนุ่ม คนตัวเล็กโลมเลียราวกับว่ามันคือไอศกรีมแท่งของโปรด เมื่อได้รับความชุ่มชื้นจนพอใจ เจ้าของนิ้วก็ดึงมันออกแล้วแทนที่ด้วยริมฝีปาก เลื่อนสองนิ้วไปช่องทางคับแคบอย่างช้าๆกดสอดมันเข้าไปที่ช่องสวาทของคนตัวเล็ก น้ำตาปริ่มล้นออกมาเพราะความเจ็บเสียดที่ช่องทาง ถึงแม้ว่าจะเคยเข้าไปแล้ว แต่มันก็ควรที่จะเบิกทางอีกครั้งหนึ่ง สองนิ้วไม่เพียงพอต่อความใหญ่โตของเจ้าโลกหมาป่า จึงส่งนิ้วที่สามเข้าไปสำรวจภายในอย่างโหยหา กดนิ้วแกร่งควานหาจุดกระสันไปทั่วช่องทาง เมื่อได้รับคำตอบเป็นเสียงครางอื้ออึงในลำคอ ก็เป็นที่น่าพอใจสำหรับการสำรวจนี้ 

“ คุณเมศร้อนมากเลย ทำยังไงดีนะ ”  ไม่พูดเปล่า คนเจ้าเล่ห์อย่างเขา ก็จับสองมือน้อยมาวางไว้ที่หัวเข็มขัดราคาแพง และเช่นกัน ไม่ต้องถามให้มากความ จันทรัชก็คิดว่าเขาเข้าใจดี สองมือสั่นๆค่อยๆปลดเข็มขัดและเลื่อนซิบกางเกงยีนส์ราคาแพงลงมา คนตัวใหญ่ยกตัวน้อยๆให้น้องดึงรั้งกางเกงเขาลงไปได้ กระต่ายน้องหลงเชื่อคำพูดที่บอกว่าร้อนจนสนิทใจทั้งๆที่อุณหภูมิในห้องเย็นเพราะเครื่องปรับอากาศ แต่ตัวคุณเมศกลับชุ่มไปด้วยเหงื่อ จึงเลื่อนมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลายทางตัวโปรดของผู้ใหญ่เอาแต่ใจด้วย

         ไม่ทันได้ตั้งตัว สองมือใหญ่ยกเอวบางขึ้น จัดแจงถอดชั้นในสีเข้มของตนเองที่น้องไม่ได้ถอดให้ลงไปไว้ที่ข้อเท้า ชักรูดแกนกายสองสามครั้ง จับให้ตั้งตรงกับช่องทาง ประคองคนตัวเล็กค่อยๆลงมาทับแกนกายใหญ่ที่แข็งตึง  ความพองเต็มที่ของแกนกายที่กำลังเข้าไปในช่องน้อย ทำให้คนน้องเจ็บแทบจะขาดใจ เหมือนตัวจะฉีกขาด แต่ก็เลือกที่จะกัดฟันแล้วกดกายลงมาจนสุดช่องทาง  

            ฝ่ามือใหญ่ประคองเอวบางสอนการควบคุมจังหวะขึ้นลง นักเรียนดีเด่นอย่างจันทรัชก็ทำตามอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ยกตัวขึ้นลงตามจังหวะที่ได้รับมอบหมาย 

“ ค คุณเมศ ”  เสียงเล็กเอ่ยเรียกชื่อคนข้างใต้ด้วยแรงอารมณ์ที่เขาไม่สามารถเรียกชื่อเองได้  พลางยกกายขึ้นลงอย่างขันแข็ง สองมือจิกเข้าที่หัวไหล่หนาที่ยังมีเสื้อเชิ้ตค้างเติ่งอยู่ 

“ ครับ แบบนั้นแหละเด็กดี ” ราวกับได้รับคำชมที่ใหญ่หลวง ทำให้จันทรัชขึ้นกายขึ้นสุดแล้วปล่อยตัวลงไปจนสุดแกนกายอีกครั้ง ยกตัวขึ้นลงจนเป็นที่น่าพอใจของหมาป่าอย่างปรเมศวร

ฝ่ามือใหญ่เลื่อนมากอบกุมแกนกายเล็กขนาดกำลังพอดีตัวของเด็กน้อย ชักรูดด้วยความเร็วตามจังหวะที่จันทรัชกำลังมอบให้ ไม่นานน้ำขาวขุ่นจากความน่ารักก็ปลดปล่อยออกมา คนตัวเล็กหอบแฮ่กทันทีที่ฉีดของเหลวขุ่นออกมา เร่งเร้าจังหวะที่มอบให้ผู้ใหญ่อย่างไม่ขาดสาย จนจุกในท้องไปหมด 

“ ใจเย็นๆที่รัก ช้าๆนะ ”  ใบหน้าเหยเกที่แสดงความเจ็บปวดออกมาทางสีหน้าทำให้เขาต้องพูดปลอบประโลมเด็กน้อยบนตักที่กำลังวาดลวดลายอย่างขยันขันแข็ง 

“   ค คำตอบของคุณเมศที่ริมทะเล  จะ แจมจะว่าไงครับ บ  ” 

เอ่ยถามด้วยเสียงที่ขาดห้วงทันทีที่มีโอกาส ให้ความมึนเมาทั้งแอกอฮอล์และร่างกายมอมเมาคนน้องจนไม่ได้สติและเอ่ยคำถามขึ้นมาอีกครั้ง 

“ ปะ เป็นแฟนกันนะครับ  ”

“ อะ อื้อ ”  ไม่รู้ว่านั่นเป็นคำตอบของคำถามของเขาหรือเป็นเพียงแค่เสียครางระบายความเสียวซ่านที่มันกำลังแผ่อยู่ภายใน แต่เขาจะมัดมื้อชกว่านั่นคือคำตอบแล้วกันล่ะนะ 

“ ถ้าอย่างนั้น คุณเมศจะให้รางวัลของเด็กดีเองครับ ”  พูดจบก็พลิกตัวคนน้องให้นอนราบไปกับโซฟา  เสือกไสกายถี่กระชั้นเข้าไปในตัวน้องไม่หยุดหย่อน ราวกับกำลังย้ำทุกสัมผัสให้น้องแน่ใจ สองแขนเล็กกอดคอหนาไม่ห่าง หลับตายินดีรับสัมผัสที่กำลังโดนมอมเมาให้ลุ่มหลงริมฝีปากหยักทาบทับกลีบปากที่ชื้นแฉะนับครั้งไม่ถ้วน ไสกายถี่หนักเมื่อใกล้จะปลดปล่อย  ตอกย้ำสัมผัสจนวินาทีสุดท้ายที่ฉีดของเหลวขาวขุ่นเข้าไปในร่างกายของเด็กน้อยที่ผันตัวมาเป็น แฟน หมาดๆ   ชักรูดแกนกายสองสามครั้งให้ปลดปล่อยของเหลวออกมาจนหมด 

         สองแขนแกร่งยกตัวเด็กน้อยขึ้นในอ้อมแขน ปลดเปลื้องเสื้อเชิ้ตของน้องและตัวเองที่ดูจะเกะกะเสียเหลือเกินในเวลานี้ สะบัดกางเกงที่ข้อเท้าไปให้พ้นทาง ดึงกางเกงขาสั้นของน้องที่ค้างอยู่ที่ข้อเท้าให้ออกไปด้วย เดินตรงเข้าไปที่บานประตูไม้โอ๊คทางขวามือ ค่อยๆปล่อยร่างเล็กลงไปที่เตียงนุ่มคิงไซซ์  แล้วส่งตัวหนาไปทาบทับอีกครั้ง 

อ่า สงสัยผมต้องเล่าเรื่องที่เขาอยากจะรู้ตอนเช้าหรือตอนสายๆแล้วล่ะครับ